IOI Prop melonjak 25% hari pertama penyenaraian

IPO terbaru yang dilancarkan hari ini ialah IOI Properties Group yang menyaksikan ditutup pada harga 25% lebih tinggi daripada harga IPO.

http://www.fz.com/content/new-listing-ioi-properties-closes-25-rm315-debut

Untuk pengetahuan anda, MITI ada peruntukkan saham IPO untuk bumiputera, sekaligus memudahkan bumiputera untuk melanggan IPO yang biasanya peluang untuk melanggannya adalah tipis jika mengikut prosedur biasa. Bahkan, ada kemudahan pembiayaan disediakan (walaupun ada pros and cons) untuk pelabur.

IPO adalah antara cara paling senang untuk membuat untung dalam saham kerana potensi lonjakan harga pada hari pertama penyenaraian, walaupun ianya tidak selalunya untung, lantas memerlukan kepada analisis dsb. Pendek kata, dengan ilmu yang betul, ini adalah satu cara otai saham bumiputera membuat duit dalam pelaburan saham (fyi).

Untuk memohon peruntukan saham IPO miti, boleh daftar secara online di laman web miti.
http://sahamonline.miti.gov.my/

Melabur dalam syarikat asing

Pernah tak terfikir untuk melabur dalam syarikat asing seperti Facebook, Twitter, Google, Yahoo dan lain-lain? Baik anda fikirkannya, sebab syarikat-syarikat tersebutlah yang menjadi arkitek dalam ekonomi dunia sekarang ini. Syarikat tersebut mampu menjana keuntungan yang cukup besar, sekaligus menawarkan peluang pelaburan yang cukup baik kepada pelabur US mahupun pelabur dari negara luar.


Direct Investing
Untuk melabur dalam syarikat asing, anda bolehlah berhubung dengan mana-mana syarikat broker yang menawarkan peluang pelaburan di papan saham negara asing contohnya Affin Investment Bank. Pelaburan seumpama ini dinamakan sebagai direct investing.


Risiko

• Exchange rate risk
• Different accounting standard

Walaubagaimanapun, satu risiko yang anda hadapi apabila melabur secara direct investing ialah risiko turun naik matawang (exchange rate risk). Anda akan tidak selamat apabila matawang Malaysia mengukuh berbanding US, menyebabkan nanti apabila anda sudah menjual saham tersebut dalam USD, anda akan dapati nilai RM lebih mahal apabila anda ingin menukarnya kedalam matawang tempatan, lantas mengurangkan keuntungan pelaburan anda. Selain itu, accounting standard yang digunapakai oleh syarikat asing juga berkemungkinan besar tidak sama dengan dengan accounting standard tempatan, lantas menyukarkan anda untuk melakukan analisis fundamental terhadap balance sheet syarikat tersebut.


Depository Receipt
Untuk mengatasi masalah dan risiko tersebut, kaedah kedua untuk melabur dalam syarikat asing ialah menerusi Depository Receipt. Mekanisme depository receipt ialah seperti berikut:
-Syarikat asing (contoh Facebook)  akan melantik satu depository bank (custodian) didalam negara kita (sebagai contoh) untuk issue saham di pasaran tempatan mengikut ratio tertentu.
-Facebook mendeposit sebanyak 10 juta saham kepada custodian, tetapi custodian berhak untuk menentukan berapa banyak saham untuk diissue di pasaran saham tempatan, sebagai contoh issue sebanyak 20 juta iaitu pada ratio 2:1.
Dengan demikian, pelabur Malaysia tidak lagi menggunakan USD untuk melabur dalam Facebook, bahkan juga accounting standard Facebook yang disenarai di papan pasaran tempatan juga mestilah mengikut accounting standard yang diamalkan di Malaysia.

Global Registered Shares
GRS juga dikenali sebagai dual listing, bermaksud sebuah syarikat international didagangkan di dua pasaran saham yang berbeza seperti di US dan juga Malaysia.

Analisis pelaburan

Pendahuluan

Bagi seorang pengurus dana (fund manager), biasanya ada tiga faktor utama yang menentukan pulangan pelaburan sebuah portfolio pelaburan:
1) Asset allocation : Pembahagian modal pelaburan kepada beberapa jenis pelaburan yang berbeza seperti saham, bond, hartanah dan lain-lain
2) Securities selection : Pemilihan sekuriti (saham syarikat) yang betul dan berpotensi
3) Market timing : Penentuan masa untuk membeli atau menjual sesuatu saham

Dalam ketiga-tiga faktor diatas, asset allocation merupakan antara faktor yang terpenting, oleh itu seorang pengurus dana hendaklah mempunyai strategi tersendiri dalam pembahagian modal pelaburan iaitu berapa peratuskah daripada dana terkumpul disalurkan dalam pelaburan saham, terbitan bon dan sebagainya.

Ke mana nak labur?
Biasanya juga, keseluruhan besar dari dana tersebut akan dilaburkan ke dalam SAHAM. Kenapa? Kerana pada zaman moden ini kekayaan dihasilkan melalui bisnes-bisnes korporat, berbanding pada zaman dahulu orang menjadi kaya melalui industri pertanian mahupun industri perkilangan. Sekarang, orang-orang kaya semua mempunyai saham/syarikat. Tengok sahaja Warren Buffet dll.

Jadi, bagaimanakah pula syarikat korporat ini menghasilkan keuntungan? Syarikat korporat ini menjana keuntungan kerana pasaran tidak efisyen, bermaksud pasti tiada mana-mana pihak, baik penjual atau pembeli akan mengetahui NILAI sebenar sesuatu produk atau servis. Sekiranya kedua-dua penjual dan pembeli mengetahui NILAI sebenar sesuatu produk, pasaran disebut sebagai efisyen dan tiada keuntungan boleh dijana oleh penjual.

 Kenapa? Kerana, jika seorang pembeli tahu NILAI sebenar sesuatu produk sedangkan HARGA yang dijual oleh penjual melebihi NILAI tersebut (kerana penjual mahukan keuntungan), sudah tentu pembeli tidak akan membeli pada HARGA yang lebih tinggi daripada NILAI produk tersebut kerana ini pasti merugikan pembeli tersebut. Sekiranya ini berlaku, sudah tentu syarikat tidak boleh buat duit.

Sekarang, kita faham bahawa pengurus dana akan melabur dalam saham syarikat kerana disitulah lubuk duit yang menjana kekayaan. Timbul persoalan, adakah bon juga menjana kekayaan? Adakah orang menjadi kaya dengan sekadar melabur dalam bon?

Negara mana nak labur?
Sekarang kita tahu saham boleh buat duit. Kita juga tahu ada lebih 100 pasaran saham dalam dunia. US, China, Jepun, Korea, Itali, Sepanyol dan seterusnya, masing-masing mempunyai pasaran saham tersendiri. Jadi, macam mana nak pilih negara yang terbaik untuk pelaburan?

1) Pertama, kita lihat berapa peratuskah sumbangan KDNK negara tersebut kepada keseluruhan KDNK dunia. Lagi tinggi KDNK negara tersebut, bermakna lagi besarlah sumbangan negara tersebut kepada ekonomi dunia keseluruhannya.
2) Kedua, kita lihat market capitalization pasaran saham negara tersebut, iaitu berapakah nilai pasaran saham tersebut.
3) Negara yang baik untuk dilaburkan ialah negara yang mempunyai KDNK yang tinggi tetapi rendah market capitalization. Dengan kata lain, negara tersebut mempunyai NILAI yang tinggi, tetapi dinilai pada HARGA yang rendah. Nampak tak apa perbezaan antara NILAI dan HARGA kat situ?

Menurut data tahun 2007, nilai KDNK dan market capitalization dunia adalah terbahagi kepada yang berikut:
Negara                      KDNK             Market Caps
United States             21.3%              43.4%
Emerging markets      43.7%               10.9%
EU                            16.1%              13.3%
UK                            3.3%                8.3%
Japan                         6.6%                10.8%
Canada                      2.0%                 3.8%
Other Asia                 3.7%                 4.3%
Other Europe             3.3%                 5.2%

Jadi tak hairanlah kan kenapa dalam berita selalu diberitakan perhatian kepada emerging market, kan?